92/6/10
8:13 ع
بسم الله
یک شعری بود می خواندند که "ما اسم تو را قبل از اسم خودمان یاد گرفتیم" ...
معصومه ما کاری داشته باشد، دستم را می گیرد و اسم تو را می گوید و بلندم می کند ...
می ترسم بلند نشوم
چه اسم بلندی...
"علی"
---
پ.ن: باید بوسید دست مادرها را ... که ما را با تو بلند کردند ... بدون اسم تو بلند نمی شویم.
یا علی
هر کسی در هر جایی در حال شدن است و در این صیرورت، یا بهشت میشود یا جهنم. اگر انسان در این «صیرورت» به سمت «قهر» خدا برود، ﴿نارُ اللهِ الموقَدَة ٭ ألَّتی تَطَّلِعُ عَلَی الأفْئِدَة﴾ را درون خود میپروراند و بیرون او ﴿وأمَّا القَاسِطُونَ فَکانوا لِجَهَنَّمَ حَطَبا﴾ خواهد بود و چنانچه به سمت «مهر» خدا حرکت کند، ﴿فَرَوحٌ ورَیحانٌ وجَنَّةُ نَعیم﴾ خواهد شد. حجابها که کنار رود، روشن میشود که آیا او هیزمی است در حال اشتعال با اندرونی شعلهور؛ یا روح و ریحان است و بهشت نعمتهای الهی. (تسنیم 13)